Çocuktum bir dev vardı hayalimde
Bilmezdim ki, kolları uzun bacakları iri kocaman gövdeli
Dünyada da böyle bir şehir yokmuş İstanbul bu dev misali,
Anlatırlardı büyüklerim deniz geçermiş ortasından.
Vallahi öyle büyükmüş ki! almış nasibini,
Hem Asya hemde Avrupa kıta’sından

Hani susuz yaşanmaz ya bir suyunu içen bir daha dönmezmiş,
Çocuk kafamla tasavvur etmeye çalışırken,
Sabahı eder. Ezan sesiyle irkilirdim bazen,
Vay be su gibi Aziz bir şehirmiş derdim bu İstanbul

Ecdadımız Fethetmeden evvel Bizanslılar yaşarmış,
Başşehir ilan etmişler kendilerine çevirmişler surlarla etrafı,
Allah, Allah birilerinden mi? korkmuşlar acaba yapmışlar bu hesabı,
1453 mayısında genç sultan Fatih’in fedaileri,olmuş fethin adı
Konstantinopolis miş İstanbul olmuş adı sanı.

Nasıl bir yersin sen hey koca İstanbul
Evliyalar sende türbeler sende saraylar sendeymiş.
Sana sahip olmak için yırtınmış, çırpınmış yedi düvel
Ama bilmezlermiş ki senin gözün Türk’ümde, Türkiye’mdeymiş.

Türküler yazılmış ağıtlar yakılmış senin o eşşiz adına
Parçalamışlar, bölmüşler ağır yükler yüklemişler narin sırtına
Kah ılık, bir rüzgar kah sert,bir lodos olmuşsun.
Ama hiç ihanet etmemiş, bütün Türkiye’yi doyurmuşsun.

Genç oldum geldi çattı yolum benimde herkes gibi İstanbul’a
O hayalimdeki devi gördüm hayretler içinde kaldım doğruymuş.
Evet içinden deniz geçiyor ama kıymetini bilen yok.
Hem asya hemde Avrupa kıta’sına iki saatten önce geçen yok.
Tüm dünyanın gözü sendeyken ne yazık ki bizde bunu gören yok

Altıyüz yıllık eserlerin surların hala ayakta,
Kimler başşehir yapmışsa haklılarmış seni yapmakta
Ama sen Türk’ün olmalısın Türkiye’mde kalmalısın.
İki ileri bir geri mehteran’ım sultanım Fatih ve neferleri,
Ruhlarınız şad olsun fethetmişsiniz İstanbul’umu taşlarla toplarla
Ey şanlı Fatihim dünya şaşırmış gemileri sürmede inanılmaz dehana

Yıl 2010 oldu aradan çok uzun yıllar geçti,
Alınma sakın İstanbul’um bu yıl kültür başkentiyim diye.
Aradan geçen yıllar bir şey değiştirmedi, zaten yüzyıllardır öylesin.
Sen layıksın her daim bizler layık olmaya çalışıyoruz senin sevgine.
Ne olur bir fırsat daha ver bizlere dünya bir kez daha adını söylesin.
Varlığın büyüklüğün canlılığın hayat veriyor bizlere.
Sen üzülme istanbul’um şanlı geçmişini aktaracağız, gelecek nesillere.




Ercan GÜLÜNAY

07 NİSAN 2010 /İSTANBUL

Saat : 4.08