Bir tutam hiçlikle geçti baharım
Ömrüm boşa gitmiş buna yanarım
Kendi halimden çok sana ağlarım
El için tutuşup yanma ey gönül

Gördüğün nedir ki bak geleceğe
Çare yok bilesin ölümsüzlüğe
Bir sevda uğruna geçen gençliğe
Ah edip sızlanıp yanma ey gönül

Giden dönmez geri sen de bilirsin
Bu ömrü anlamsız heba edersin
Dolu dizgin koşar sona gidersin
Boşa geri bakıp yanma ey gönül

Ayrılık şerbetin tadıp içmeden
Gök ekin misali erken göçmeden
Git sevdiceğine vakit geçmeden
Yapayalnız kalıp yanma ey gönül

Kalem saran eller sarmaz olunca
Söz derleyen diller dermez olunca
Işıldayan gözler görmez olunca
Nedâmet getirip yanma ey gönül

Karanlığa kızıp küsme ışığa
Gayretin ne ise gelir kaşığa
Hor görüp sevdasın gülme aşığa
Sevdaya bulanıp yanma ey gönül

Ellerini açıp boynun bükersin
Mevla vermez ise boşa beklersin
İsyana başlama hepten bitersin
Gaflete bürünüp yanma ey gönül

Dürüstlük ve ahlâk mirasın olsun
Seni anarlarken rahmetin olsun
Yıllar geçse bile kıymetin olsun
Yokluğa gark olup yanma ey gönül

Melanîler çoktur sanma bir sensin
Bu elem kederi toptan çekersin
Gün gelince elbet sen de göçersin
Bu kadar dellenip yanma ey gönül

Melanî / Tahsin MELAN

Şiirin müzik eşliğindeki sunumunu izlemek için aşağıdaki bağlanyıyı tıklayınız. (Kopyalayıp yapıştırınız)

tahsinmelan.com/siirler/sunumlar/yanmagonul.htm