Gencecik fidandı büküp kırdılar
Dalları kavruldu yaprak isyanda
Ömrün baharında çekip vurdular
Ona makber olan toprak isyanda

Babam donup kaldı anam ağladı
Kurşun bana değdi onu dağladı
Bir yavuklum vardı kara bağladı
Al kanımı gören bayrak isyanda

Derdi nedir itin anlayamadım
İçimdeki kini saklayamadım
Kahpenin dölünü haklayamadım
Vakitsiz vuruldum yürek isyanda

On biri gitse de koca ulus var
Boşa kaçma köpek dar gelir dağlar
O tepeler size olacak mezar
Size çukur kazan kürek isyanda

Münbiç’e de kaçsan yine gelirler
Girdiğin deliği arar bulurlar
Komazlar bu hakkı senden alırlar
Pusuya yattığın yarık isyanda

Kalleş kurşun sıktın döktün kanımı
Kanıma buladın dört bir yanımı
Vatanıma feda ettim canımı
Üstüne bastığın çarık isyanda

Melanî’nin derdine derman olunmaz
Vatanın uğruna boşa ölünmez
Bir çınardır ulus asla bölünmez
Dalından dökülen yaprak isyanda

Melanî