sevgilimmmm
yine bu gün hasret hasret tütüyorsun yüregimde
özlemin bir bıçak gibi saplanıyor derinliklerine
yaram kanıyor
yüregimdeki küçük çocuk çıglık çıglığa ağlıyor
ben artık vurğun yemiş kaptan gibiyim
dümenine hakim olamıyorum
rotasızca çıktığım aşk uğruna yaktığım gemilerimin
artık bir limana demir atmak istiyorum
seni ve senli yıllarımı yaşadığım bütün anılarımıda
yüreğime alıp gitmek istiyorum
doyamadığım doyasıya yaşıyamadığım sevdamı
hayellerime gönül heybeme alıp gidiyorum
sevgilim
kim bilir belki yine bir kış gününde
zemherinin ayazında üzerime doğan
güneşim olursun ayazlı gecelerimde ısıtırsın
ellerimi yüreğimi
şimdi ben üşüyorum ağustos sıcaklarında
yine yalnızım kimsesiz ve sensizim
ne uzaklar unutturur seni
nede yakınlar bitirir özlemlerimi
meğerse ne çok nede çok sevmişim birtanem ben seni
bu kara sevda yavaş yavaş öldürsede beni
razıyım sevdigim yüregimde seninle ölmeye
ölüm korkutmaz sensizlik korkutuyor beni
sevgilim
sana hatıra şiir diye yazdığım
her bir mısrasına kelimesi kelimesine seni işledigim
hasret kokan mektuplarımı bırakıyorum
onlar senli yaşamımdı bana
sana bırakacağım tek hatıramdı
yetim bırakma iyi bak onlara
birde gönül bahçemizdeki çok sevdigin güllere
susuz bırakma her koklayışlarında beni hatırla
her şeyden daha fazlasıda
yüreğimi bırakıyorum
sevdamı bırakıyorum
sana hatıra...........


kanayanyaramsın...