Yokluğun girdabında alevlendi, aşk

Artık, pespaye duyguların serkeşliğinde

Bir pencere açıldı, yitik gönlümde

Sandım ki, adımlarım inayetle yürümekte

Sandın ki, umarsız senin olacağım.

Cani düşlerin inançsız kahramanı

Kıyımın, katlinden önce geldi;

Çünkü sen, Aşk’ın dilinden bihaberdin!

Anlamazdın..




Usumda gizlenmiş teraneydi , Aşk

Düğümlendi gönül otağım, yutkundum derinden

Homeros gibi kördüm, tüm duyularım sağırdı.

Saklı kentimde yakamozdun, açığa vuran

Dirayet fukarası şaman, iblisin narına yanan!

Hiç şüphesiz firak aydınlık yoldu, nazarımda

Hayat külliyatında hep düşeşti, zarlarında

Aşk’ın dilsizliğine muteberdin;

Anlamazdın..





Kara kışlarla dolu mazimde, Aşk

Mutsuzluğum serçenin kırılmış kanadıydı

Yüreğinle asılsaydın, sarsaydın yaralarımı

Kar sıcaklığında, dağların eteklerinden..

Gözlerine çığ gibi düşsemde kapatma bekle!

Bir masumiyet çığlığı yankılanacak birazdan

Soğuk rüzgarlar esecek sonra, ama naçar

Buzdağından farksızdın;

Anlamazdın...



Neşe CÖMERT
8kasım2010


Sesiyle şiirime hayat veren sevgili dostum; De-soulmate’e teşekkürlerimle...