Derler ki
Yaraya biraz düş basarsan çabuk geçermiş.
Biz hayallerimizin ve onların yalancısıydık.
Çünkü oradaydık bir kez daha,
Oradaydık ve çok hastaydık bu sefer,


Yoğun ama gerçekten çok yoğun bakımlardaydık
Sancıların gözetiminde aşırı duygu alıyorduk
Hepimiz çok hastaydık ve rüyalarımız halsiz düşmüştü
Umutlarımız can çekişiyordu belki de
Tutkularımız bir deri bir kemik kalmıştı.
Mutluluklarımızın nabzı giderek düşüyordu
Yazgımız telaş içindeydi
Oradaydık ve çok hastaydık


Koridorlarda telaşla koşturan düş bakıcılarını görüyorduk
Herkes yardım etmek için kanat çırpıyordu
Belki de yaşadığımız bir ihanetten mikrop kapmıştık
Belki de geçmişimizdeki bir yalandan iltihap kapmıştık
Belki de genetikti yaşadıklarımız
Ama hepimiz ağır çok ağır hastaydık
Ve iyileşmeyi bekliyorduk, yüreğimizi tekrar bir şiirin içine sokabilmek umuduyla
Hepimiz oradaydık
Düş bakıcıları bedenlerimizin yanı başında
Sürekli özgüven takviyesi yapıyorlardı
İyileşiyorduk bir yandan
İyileştikçe berraklaşıyordu anılarımız
İyileştikçe görünüyordu öykülerimiz
İyileştikçe hatırlıyorduk yaşanan alın yazılarımızı
Yazgımıza verilen anestezinin etkisi geçtikçe daha çok rüya görür olmuştuk


Oradaydık ve iyileşiyorduk
Oradaydık ve tenha bakımlardaydık
Bir öykü daha öykü doğururken
Bir cümle daha ilham cümlesinden çoğalırken
Bir biz daha biraz daha bizleşirken
Sancılarımız kabuk bağlarken

İşte yine oradaydık
Bu sefer ellerimizde terlemiş harflerimiz
Yaşanmaktan takati kalmamış zaman
Ve yeniden doğan düşlerimizle…


Oktay Coşar