Eşraftan değil eşreften
Bir kalender meşrepten...

Bir vardı bir yoktu
Bir açtı bir toktu
Yalvarmadı kimseye
Tokat attırmadı enseye...

Ömrü;
Bir hikâye bir masal
Biraz derbeder misâl
Kâh konuştu kâh sustu
El hak! Âleme kızdı kendine küstü...

Kışlı-boranlı, baharlı-yazlı
Sükûta meyyâl, şiir avazlı
Sözleri hece hece
Bir rind-i gece

Kavgası vardı, dâvâsı vardı
Yediği içtiği hep zehr-i mârdı
Sermâyeyi bir çırpıda bitirdi
Nesi var nesi yok o gün yitirdi

Ne kini nefreti vardı ne ihtirası
Birkaç mısradan gayrı yoktur mirası...

Bilirim...
Kimse özlemeyecek nâdiren gülüşünü
Zirâ, varlığıydı hüznün izdüşümü...

Dert üstüne bin dert, kederden burçlu
Deve misâlî sırtı hörgüçlü
Güçlü değil suçlu
Ağzı oruçlu...

Yediği içtiği bir öğün
Varı yoğu bir tas bir güğüm
Yakası düğüm düğüm
Bir şâir öldü dün...

Götürün!
Bir çukura gömün!..




Cahit Kılıç
İstanbul, 16 Ağustos 2011