Pembe tuğlaları ördüm hep kıyı duvarlarına,
Çocukların elindeki renkli fırçalardı sorularına,
Küçük harfler düşlerken büyük harfler ikazında,
Şimdi,
ne bıraktıysan bana,
avuç içimde hayat seni
kanatana dek yumuyorum...



Satır satır yazarken kitap oldun senelerinde,
Parçalı bulutlu düşlerim üç noktalar gerisinde,
Yüksek bir ses yaz derken diretir ense kökümde,
Şimdi,
ne bıraktıysan bana,
avuç içimde hayat seni,
kanatana dek yumuyorum..




Bazen yıldırımlar düşerken kül bulutlu harflerine çekti,
Yağmur yağdı arkasından hüznü ıslanırken seyretti,
Çamurlara bulanırken gökyüzünü maviliğinden bekledi,
Şimdi,
ne bıraktıysan bana
avuç içimde hayat seni,
kanatana dek yumuyorum..


Çok değerlisin inan ki şu zaman ibrelerinde,
Zaman akarken hiç anlayamadım tiktak sesinde,
Şimdi bir kadın masumca bakarken bazen okur sesinde,
Küçük harfleri bak yazarken,
Hep büyük harfler gölgesi olur gerisinde..


SABAH SABAH BU NE TIK TIK YİNEE,
UYANMIŞ SAATİN YEDİSİNDE,
ÇAY DA YAPAMIYORUZ,
BARİ UYUYALIM DERKEN
ONUDA HARAM EDERSİN BE!!!
DELİ KIZ SENİİİ!!

binay kan

saliha hanım
kayıp sayfalarım yine iştee