şiir mabed’i
Cömert yılmaz dosta...





•

Eski çağ uyuyordu henüz
Kavimlerin putların gölgesinde
Kız çocukları kurban ediliyordu ilahlara
İpi boynuna geçirdi Meryem
Uzun uzun baktı hayatın penceresinden


Anne şimdi ben öleceğim ya
Mezopotamya’da bir kız çocuğu
Tam da Nuh’ un ayak izlerinin üstünde
Âdem’in öptüğü yerde Havva’yı


Kefen
Neden beyazdır anne
Son sorum bu olsun
Birazdan öleceğim biliyorsun
Bir ipin ucunda kırılınca boynum
Bütün Ortadoğu kurtulacak
Ve arınacaksınız bütün günahlarınızdan


Hira diyorum, dağın ve çölün adına
Ne kadar masal varsa yazgıdan
Anlatın son kez, hepsi yalan olsun
Babil’in taşlarında çocukların elleri
Dizlerinden kopmuş ayakları bebeklerin
Ya da onüçünde satılmış, çocuk gelinleri memleketimin


Suçum sabit…
Ben çıkardım bütün savaşları
Cürümüm kadar öldürün

Ellerinizden öperim.







CC_


...


---