Bismillahirrahmânirrahim
Patır patır gömleklerini yırtan
Başlarına bahar vuran tomurcuklar
Işıkta seğriyen yapraklar
Ve yağmurlarla kucaklaşan
Yanık topraklar gibi
Bir işe adınla sarılmak
Bir söze adınla başlamak
Ne güzel Rabbim.

Şu sonsuz kâinatta
Katı, sıvı, gaz, plazma
Canlı/ cansız ne varsa
Hepsi senin eserin.

Işığı izleyen ay çiçeği gibi
Hangi yöne dönsem
Ayan beyan ordasın.
Yerler/ gökler
Ve bütün yaratılmışlar
Senin imzanı taşır
Her şey sana şükreder
Zaman hep seninle var
Hiçliğin tek yorumudur zamansızlık
Aklın intiharıdır
Nefsin sefaleti
Ve en çirkin küfürdür
İmansızlık.

Dur/ durak bilmez
Bir koçbaşıdır döver tak tak
Göğsümün et, kemik ve kastan duvarlarını
Yerle gök arası kadar kırmızı zambak
Kanımla renklenir
Âşıktır iklimini bulmuştur
Hep senin güzel adını
Zikreder kalbim.

Kulunum
Elbette olacak kusurum
Ahadsin, samedsin
Rahmân ve râhim olan sensin
Gaflette kayabilirim
Nefsime uyabilirim
Kalemim sürçer
Dilim kelâmı kirletirse
Yasak arazilerde gezersem
Eğri ve kırık çizgiler çizersem
Tövbelerim sağnak sağnak uzanacak sana
Âdilsin, adâletine sığınırım
Hâkim – i mutlaksın
Yalvarıyorum
Günahımı bağışla.

Bahaettin Karakoç – 22 -12- 1995
“Leyl ü Nehar Aşk” kitabından