Bir Bülbülün Sevdiğine Son Serenadı
Gece yıldızlar öper seni usulca
Çiğ damlacıkları toplanır yanaklarında
Ufuklar ağarmaya duranda seher vakti
Bâd-ı sabâ demlenir dudaklarında
Arılar kokuna koşar gelir

Beyaz gül derler sen duvak takınca
Yeşil çimenlerde tamamlanır tuvaldeki resim
Gülünce pembe pembe olur yüzün gülüm
İffetle birlikte anılır ismin
Seninle yeryüzüne bahar gelir

Kırmızı gül derler sen kızarınca
Kalbimin yangınıdır senin yüzüne vuran
Her mevsim en temiz sular öper
Harama göstermediğin ayaklarının altından
Böcekler usaresini emer yumuşak teninin
Sevdalın dağları aşar gelir

Bende figan başlar sen sarı açınca
Sayrı yapan bir sevdanın resmidir sarılık
Vuslat köprüsünü seller götürür
Her ezgide keleplenir ayrılık
Aşka vedasıdır gözlerinin
Hüzün sular gibi coşar gelir

Rengini, kokunu benden alırsın
Aşkın acısını bırakırsın bana
Aklımı, gönlümü hepten karıştırdın
Son serenadımı yapıyorum bu gülistana
Ve bu bir vedadır sana
Sana geniş gelen bana dar gelir

Hangi sevdayla ırgalanırsan ırgalan artık
Kalbim öldü ve ölüm susturdu kemanımı
İstediğin mezarlığa gömebilirsin
Sana asılan yanımı
Sonra dilediğin gibi koştur atını
Bir aşk şehidine ağıt ar gelir.

Bahattin Karakoç

Paylaş:

7 Beğeni

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (7)

5.0

100% (7)

Bir bülbülün sevdiğine son serenadı Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Bir bülbülün sevdiğine son serenadı şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Bir Bülbülün Sevdiğine Son Serenadı şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Melik Haker, @melikhaker

18.6.2016 06:22:55

Gönül Fayı

Ey piri fani şairim
Kandili söndürdük yine
Gece bitti
Söz bitmedi
Bülbül güle hasret
Biz bübülün sesine
Haydi söyle.

Yaralarım yine kanadı
Merhemim kelimelerle sardım.
Satır satır dörtlük dörtlük
Sardım sardım sarmaladım.

Sızıyor bak yine şu gönlün derininde;
Bülbülün gülü ilk gördüğü gündü,
Karanlık ağır ağır çekilirken günden
Gül doğuyordu içime
Ben gül oluyor
Gülün bülbülü olduğunu biliyordum.
Ah dostum.

Dedim ya yaralarım yine acıdı
Kapandı sanıyorsun bir ara
Sonra bir deprem bir fırtına
Derler ya
Dünyanın hayatı fay kırıklarıyla imiş
O çatlak o yırtık yanları
İçindeki büyük gücü dizginler
Çatlayıp parçalanmasını engellermiş.
Gördün mü aynı ben :)

Yaramın açılması yırtılması fay hattı gönlümde
Beni rahatlatan bir volkan fışkırtır
Yıkılın eski maziden bir şeyler
Fakat öylesine ağır öylesine büyük ki
Ey zalim sevgili
Firavun mezarları gibi dimdik duruyor hatıran
Kaç zaman harcadım bu büyük sevgi piramidine.

Evet ölümü ve her şeyi kuşatan
Rabbi unutmak gaflet içinde olmakmış kârım
Müsfit tüccarlar gibi iflasımı açıklıyorum.
Tek çıkar yol var onu çok iyi biliyorum.

Ey her şeyin sahibi
Rahman ve Rahim Allah'ım
Şu küçük yüreğimin yaralarına merhem ol
Sen vermezsen kime giderim
Senin verdiğin sevgiyle büyüdüm
Onunla nefes aldım onunla doydu karnım.
Rabbim
Fırtınalı şu zamanda
Gönlümün sığınacağı limanı göster
Yelkenlerime iman gücünden bir rüzgar ver
Ben daha varmadan
Çıkmadan bu dev dalgalardan
İzninle varacağımız Senin kurtuluş limanına
Bizi ve Seni seven sevdiklerimizi ne olur bağışla/bağla.

(Haziran 2016)

Melik Haker tarafından 6/18/2016 6:29:14 AM zamanında düzenlenmiştir.