Erendiz’den sinyal geldi, göğe doğruldu başaklar
Mars’tan gülümsüyor şimdi ben değil sizin bendeniz
Gökler çil çil gülümsüyor, horon tepiyor uşaklar
Sen takasın, sen reissin ben ise esrik bir deniz

Seni duydum yaralandım
Aşk kibriti çaktın yandım
Çamura-toza bulandım
Dalgam kıyıya kıyıya

Yol çağırır uyanırım, menzil lâlezarda bekler
Kendimi kartal sanırım açılır hayal perdesi
Kuşlardan da utanırım, hâlime güler çiçekler
İlk ışık gönlümü yoklar kimse bilmez nenin nesi

İçim lâvlar püskürüyor
Gönlüm önümde yürüyor
Sabrım asmada çürüyor
Nazla uyuya uyuya

Eyerlemişler atımı, yol göründü gün batımı
Yâr giydirdi hilatımı, seferim sınır ötesi
Pusat bilerek kuşandım, Türkçemle has sanatımı,
Gezgin kuşlar göç yolunda, tek duyduğum turna sesi

Uyuma ey memleketim
Gazze yetim; Kudüs yetim
Yol azığımdır bu betim
Artık atanlar utansın
Yusuf’u bir kör kuyuya;
Dalgam kıyıya kıyıya

Bahaettin KARAKOÇ
27.02.2014