Artık pervasız bu şehrin insanları
Ve pervazsız burjuva semtlerinin camları
Kimse çiçek büyütmüyor
Nesli tükeniyor begonyaların
Akşamsefaları kahrediyor bu kıyıma
Yazık!


Ciğeri beş para etmez bu şehrin üzerinde
Söndürülmüş bir sigara gibi
İzmarit kokuyor gökyüzü

Gün dönerken geceye
Ebruli bir rüzgar esiyor
Yüzüm sessiz bir panayır yeri
Eskisi gibi çığlık atmıyor çocuklar
Yok artık!
Gözyaşımın palyaçoları
Çürüyen iplerimin hüzünbaz cambazları
Sırf bu yüzden
kırılıyor içimde bir yerler


Tırnaklarımın arasında kalıyor yakasına yapıştığım hayat
Binlerce kent çıkıyor içinden
Ve aşk adına yaşanmış onlarca kadim hikaye
Susuyorum!
Şapkasından tavşan çıkarsın istiyorum bu koca saltanat
/ Aldanıyorum…


Bir rüyadan uyanır gibi,
Mahmur bir nota takılıyor aklıma
Sol anahtarını kaybetmiş bir şarkı gibi
Ortada kalıyorum





Ayın buğusu siniyor yüzüme
Ellerimde bir çağ yanıyor
Ve bir şehir ölüyor gözlerimin önünde
Üşüyorum!



Gülay Bulut
13ağustos011