1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
4811
Okunma
Güvenmeyeceksin hiçbir şeye
Doğan güneşe, ışıyan aya
Ne uğruna ölebileceğin bir kız
Ne de sıcak muhabbetiyle bir dostun olmalı
Karanlığın devriye attığı sokaklarda
Yalnız, yapayalnız yürüyeceksin
Son kibrit çöpünle
Son sigarı yakıp
Ha ağladığın
Ha ağlamadığın olacak
Ve iki koca çelişki arasında
Daha neden
Neden tüm bu yaşananlar demeden
Kısık sesli hıçkırıklarla
Acı acı yaş akacak gözlerinden
Ve yolda tanıdık birisi geçince
Yanaklarından inen gözyaşlarını
Bir şey hissettirmeden
Elinin tersiyle hızlıca sileceksin
Sonra yalandan da olsa
Gülümsemiş gibi yapacaksın
Ama gülemeyeceksin,
Ağlayacaksın
Ağlayacaksın
Hiç bittilerin olmayacak mesela
Ertesi gün yine özleyeceksin
Aylar yıllar sonra yine
Ve özledikçe ne sen biteceksin
Ne de onun yokluğunun sancısı
Bir an onu gördüğünde
Kalbinin çarpıntısını kulaklarında duyacaksın
Ellerin, ayakların titreyecek
Onun peşine düşmek
Arkasından seslenmek isteyeceksin
Ama yine güvenmeyeceksin
SERHAT PARLAK
(Ferd-i Ekrad)
5.0
100% (1)