Bacağı yerde

Dudağı gökte

Fezadan sesleniyorum sana

Ruhum yalın ayakken...





Sükût-u sabır

Deli yüreğim

Elbet sisinden sıyrılır günlerimiz

Engeller biter

Hüzün toplar dönmemek üzre

Ebediyen gider

Gönülden





Yeter ağladığı göklerin

Çıkarsın üzerinden

Matem elbisesini

Giysin yemyeşil libasını

Yıldızlar oynaşırken kırıtarak semada





Mutluk bulur yolunu

Bilirim

Çocuksu rüzgârların eşliğinde

Uludağ’ın dilinde işveli bir ıslık sesi

Aşk şakıyor kuşlar

Sen ve ben ı

Dilde duanın hiç bitmeyen âminiyiz

İnşallahı ben

Besmelesi sen



...





Dağıtsın kendini ay

Çözülsün saçlarım parmaklarında

Gözümde mehtap

Yüzünde hare

Yeşersin kurumuş dallar

Hadi

Nefesinle usul usul çöz tenimin düğmelerini

Savrulalım Ab-ı hayata

Ben ve sen...



Gönül Aydemir Adıgüzel

Yirmibeş temmuz ikibinonbir