Parçalara bölündü ömrüm
Ah tutabilsem şu zamanı
Tutup da yolsam kirli savruk saçlarını


Tozlanmış anılarda tenine değmeyen
Bir yumruk düğümlenmiştir
Taş kesmiş bedenime
Talan edilmiş bensiz geçen yıllarının
Kederi gibi kırık yüreğin


Yokluğumda
Sinmiş kapı ardına sabır taşın
Çatladı çatlayacak özlemlerle
Azat edilmemiş gözleri yaşlı sevdan
Neden
Hüzünle beslenir aşk’lar



Şimdi mi
Yüreğine kapadığım yerden göç ediyor
Alabora olmuş duyguların kervanı
Akıyor zehri savruk yılların
Yarattığın engebelerin gölgesinde boğuluyorum
Mum gibi eriyip
Kurutulmuş gül misali ufalanıyorum


Sonra mı
Ah kayıyor yüreğimden yıldızlar
Gözlerinin dipsiz kuyularında yaşarken hiçliğimi
Usul adımlarla arşınlıyorum
Meçhul vuslatın yollarını



Sen ki
Geçmiş yıllarının hüznünü damıtırken
Sükûtunun yalnızlığında
Yazıyor kalemin
Sağnak halinde şiirler…





Gönül Aydemir Adıgüzel
Yirmiüç temmuz ikibinonbir.