/Bir sen kaldın mazide,
birde şekerci Arif’in akideli şekeri../

ben hala beni unuttuğun yerdeyim
incinmiş yanlarımdan tanırsın beni
rengi solmuş tenimin külden rengini
sorma kömür gözlüm sorma bana beni
eğildim salkım salkım çürümekteyim
ne sana yar oldum ben ne yedekteyim
kader mahkumun oldum beklemekteyim
açta gönül kapını buyur et beni
lal prangalarını sökte kalbimden
duy gitme uzaklara duy yüreğimden
ılık bir nefes versen şöyle derinden
nar ateşim söndürüp gül etsen beni
mazidemi kaldın sen sanma unuttum
aynı yerde bekledim biraz soluktum
zindan olsa gam yemem çölde buruktum
incittiğim yanından sor beni beni
dindir susuzluğumu kan beni beni
el ver şu sol yanıma sar beni beni....
"Adı aşk sa mazinin
Yaşanmışsa hoyratca...
Şiir gibi olmalı
Ergen birazda utangaç..
Mazisi olmalı insanın.....!"

07/07/2011


Hacı Hakan Biçkes