hayrettin taylan

Şah damarımdan uzak kaldığın her uzağın mumyasıyım
d’eli şanlı huzurlarının öncesine mimleniyorum
Sol yanım benliğimin sahibesine soluk
bana seni hep sevmek düştü
Dün düş’ten güzelliğine düştüm
Bugün düş’eşinden döşünde düş’tüm.
Yarın vusla’tınısı arayan aranjörüm
ürküntülerin buharlaştırdı hayallerimi
iç ancılarım aç kaldı aşk acununda
S’isli rüyaların ortasında uyandım feleğin çemberine
Biraz acılarıma oynadım
Biraz kendime kumar öğrettim aşktan sonrasızlığına
Kopkoyu kopyaların renginde sana yakalandım
dirhem dirhem hoşluğunda büyüttü beni boşluğun
bin bir minimizenin derin hevesinde uyanır algım
Kadavralarını görür imkansızlığım
içimde bir gün gelirsin uyur gezeri gezer

hapsolmuş sevgilerim kaçar ta benden
ta seni istediğim ilk gün dem be demlere
newrotik çığlıklar yükseliyor en akıllı olduğum sende
aklım nerde sevgilim
bu mecnun beni kim sürdü başka güzellerin ahına
aşkım nerde sevgilim
bu dudak uçlarımı yazan rujnaz kim sevgilim
mahcubiyetimden akan arzular şelalesinin meşhulisiyim
sensiz her meşhur gecenin müzmin gün geçireniyim
anla beni biraz, senden b’aşka hüthüt olmuşum
iz düşümlerim düşlerimin yangın yerinde
doludizgin gidiyor haylaz kaçışlarımın kanatları

bu öl(ç) ümü kaçırışları çok görme
küflenmiş bir ayrılığın can ekmeğiyim sanki
yokluk mağaranda açıkmış bir aslan gibiyim

arayışların tokluğu için yiyorum seni
sensiz denizlerde gelgitlerim gelinliğine meftun

nergisin düştüğü kendimi beğenme sularındayım
saat tam seni unuttuğum melun gecenin tam hiç geçmeyini
t’elin çağrın geldi gitmeler sarkacında
Dilemmaların dili lal,sözlükler sükun
anlatılmaz bir tanımın sözsüz kalışında aşk kuşatmada
ve ben ölümcül hıncın cinleriyle gitme kallarında düğündeyim
halayın başında çeribaşı gibiyim
cin çarpmış hangi aşk varsa ben oluyorum
besmele çek ki gitsin bu azaziller ve cin güzelleri

eksik olan bir şey yoktu aslında, dolu olanları boşaltım hatasındaydım

harf harf bir sınavdı sense yazgının defteri
senziliği yazmak için kendimi terk ettim sevgilim
her şey yeniden seni yazmaya ve yaşamaya kafiyeli
ruhumun közlerinde ç’alınma kız’artmanın son redifiyim
sensiz haiku yazılır başka t’enlerde
bir aşk ve ömür şiiri yazılmaz Dilnaz

bu susayan dizeler göğünde “deccal” gibi inmelisin dünyama
yarın yok
bugün yok
yarin yok
mitolojik bir tahribin tarihinde talihinle gelmelisin
giyotin sözlerle kesmelisin bu sensizliği
ve kalmalısın aşk ile yarınlarımızın derinliğine