Sen ki; buzdan sevgili
Anladım ben, dönüşün yok geri
Tükettim bütün çareleri
Dost bildim yaban elleri

Ufak bir umut olsaydı içimde
Beklerdim seni her biçimde
Ne acı ki biliyorum
Yoktum ben, senin içinde

Ağlasam da ben, aldırma
Başını yerden kaldırma
Sakın yüzüme bakma
Bırak bedenimi soğuk kaldırıma

Bu yürek bırak üşüsün
Bırak, gözlerim gözlerinden düşsün
Artık sen benim için,
Tatlı bir düşsün

Say ki ben yokum
Say ki bendeki yürek taş ve kum
Ve ben sende,
Gözlerimi sonsuzluğa yumdum

Duvarlar ör etrafıma
Kaldırdım yüreğimi tozlu rafıma
Senden küçük bir buse aldım
Ve ben son durakta kaldım

Bir serap gördüm derim
Soğuk toprağa gövdemi serin
Yüreğimde yaram derin,
Ellerinizi sürmeyin

Kurtlar kuşlar leşimi yesin
O anda bir rüzgar essin
Duyulmasın sesim
Bu garibi kimse bilmesin

Leyla halimi görüp üzülmesin
Şirin boşuna dağlarda süzülmesin
Bu delinin halini,
Bilen kimselere sezdirmesin