,,Ayakta dura dura yorulduk” dedi Soner
Ve camiiye doğru, yönünü herkes döner

Karşıya geçerlerken, bir fayton gelip durdu
Arabanın rüzgârı, yerden bir toz savurdu

Herkes bu arabaya, bakıyordu merakla
Yaşlı bir adam indi faytondan sağ ayakla

Nevres: ,,Ben tanıyorum, bu vakarlı adamı”
,,Üsküpʻten tâ Bağdâtʻa kadar yayıldı nâmı”

Adam arabasından inince selâm verdi
İner inmez üstüne başına nizâm verdi

Gelen zât-ı muhterem, Şâir Namık Kemâlʻdi
Çok ağarmış kaşları, yüzünde bir hilâldi

Herkes Kemâlʻe doğru sohbet için yürüdü
Fakat Osman Nevresʻi bir ân telaş bürüdü

Yönünü değiştirdi, giderken Osman Nevres
İkbâl:,,Nereye üstâd? Bu kalbî kırgınlık bes!”

Kemâl geçmişte onu suçlamıştı sirkâtten
Bu ithâm soğutmuştu, Nevresʻi hayâttan

Osman Nevres sahiden şiir sirkât etmemiş
Fakat Kemâl ithâmdan asla firkât etmemiş

Bundan dolayı Nevres kırılmıştı Kemâlʻe
Zira bu bühtân düçâr etmiş onu bed-hâle

İkbâl: ,,Hadi gel Nevres! Barış atık Kemâlʻle”
,,Gel beraber gidelim! Namıkʻı istikbâle”

,,Şâir, şâire hiçvakt kin tutmamalı Nevres”
,,Kin şiirin ruhuna, velâkin tamamen ters”

Nevres: ,,Haklısın üstâd!” dedi İkbâlʻe dönüp
Ona yürürken kalbi, hep atıyordu güp güp!

Kemâl şâir Nevresʻi, görünce hemen koştu
Gözünden akan yaşlar bir Tuna olup coştu

,,Üsküpʻte mektubunu iştiyakla gözledim”
,,Üstâdım şâir Nevres! Seni orda özledim”

Bunu duyan Nevres de hemen sarıldı ona
Geçmişteki düşmanlık, ermişti artık sona

Kemâl: ,,Senden çok özür dilerim dostum Nesvres”
,,Sen o şiiri sirkât, etmedin bilir herkes”

Nevres: ,,Asıl suçlular, nifâk eken insânlar”
,,Özürle mükellefler, ol münâfık lisânlar”

Kemâl: ,,Kindâr şâir, yazmaz şîr gibi şiir”
,,Kalem kadar dişini sallar misâl-i şimşîrʻ

Soner Çağatay (20:27) 12 Temmuz 2011 / Wuppertal / Almanya

Kelimeler:
Şimşîr: Kılıç
Şîr: Tatlı
Sirkât: Hırsızlık
Firkât: ayrılmak
İstikbâl: Karşılamak
Bed- hâl: kötü hal