6
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
973
Okunma
yalnızım...
bu fırtınanın ortasında
derimi de soymuşsunuz
üşüyorum işte.
herşeyim;
esaret günlerine köleyken,
ben;
bir telve tanesine bile tutunamazken,
yalnızlığı perişanlıkla
nasıl allyıp pulladınız bana.
gidenleriniz yok mu sizin
cam kırıklarında yürümediniz mi
diyar diyar kaçmak isteyipte
koltuğunuza çivilenmediniz mi
neden o zaman
neden bu yalnızlık sadece bana
bir el,
blr dokunuş,
bir sıcaklık beklerken hayatımda
neden bu en soğuk fırtınalar hep bana
üşüyorum...
derimi de soymuşsunuz
bu fırtınanın ortasında,
gücüm yok direnmeye
tükeniyorum
hey umut nefes ol ne olur
boğuluyorum....
5.0
100% (5)