Bir enkaz başındayım..
Herkes içinde yatanın sen olduğunu söylüyor
Ama yalan söylüyorlar
Sen benim yanımdasın,
Enkaza birlikte bakıyoruz
Neden beni bırakıp yürüyorsun?
Hey! Nereye gidiyorsun?
Haklı değiller, değil mi ?
O enkâzın,
O mahvolmuş planörün içindeki sen değilsin?
Haberler, insanlar, internet, herkes, her şey
Yalan söylüyor değil mi ?
Sen, bu erken yaşında toprak olamazsın değil mi ?
Sonra haklı olduklarını hazmediyorum
Senin için yapılan törene gidiyorum
Herkes çökmüş,
Ay yıldıza sarılı, önünde resmin olan o tabut
Yeni evin
Şimdiyse kara topraklardasın
Üşüyor musun, ağlıyor musun?
Seni çok özlüyorum!
Bugün seni her günden daha başka hatırladım,
Herkesten her şeyden her zamandan daha farklı
Hissettin mi gözyaşlarımı, kanadığımı?
Açılmamak üzere mi kapandı o güzel gözlerin?
Yüreğin, bedenin, o sıcacık kalbin
Artık toprak mı oldu?
Sen ağbeyimken, canımken birden toprak oldun..
Çoğu zaman birgün gelmediğinde özlerken,
Sitem ederken,
Şimdi on üç gün oldu ve sen hâla yoksun
Sana somurtmak bile yakışmazken
Ölüm hiç yakışmadı be ağbeyim
Geçenlerde topladım cesaretimi ve
Son nefesini verdiğin yere gittim,
Tek kalan şey, planör parçaları ve SEN!
Senden sonra anladım.
Yaşamın iki sâniyede nasıl solduğunu..
Bir meleğin nasıl toprak olduğunu..
Aradan yıllar geçse de her sâniye KALBİMDESİN
Sana hiç söyleyememiştim
Artık söylüyorum!
Seni çok seviyorum!
Seni çok özledim!
Mekanın cennet, ruhun şâd olsun!
SEMİH UZUNLAR!