Kolay değildir ve kolay olmamıştır,
Sevdiğin birini hayatından uğurlamak.
Çoğu zaman bir kavgadır ayıran,
Ara sırada, ölümdür.
Hatta çoğunlukla giden sen olsan da,
Arkada hep bir burukluk kalır.
Gidenler ailendendir, yada arkadaşlarından.
Yada sevdiğindir.
Kim bilir.
Acısı, kederi, hüznü, hep aynıdır.
Farklı kalpler, farklı hayatlar, aynı acılar…
Farklı ruhlar, farklı düşünceler, aynı gözyaşları…
Farklı umutlar, farklı bakışlar, aynı vedalar…
Eğer kalansan sen,
Alışmak pek kolay olmayacaktır,
İzlersin her şeyi dışarıdan,
Herkesten her şeyden uzak bir yerde
Hayatı bile, hayatını bile…
Peki ya eğer gidensen sen ?
O zaman ne mi olacak ?
Kalana göre hayatını çok iyi yaşayacaksın,
Onu hiç hatırlamayacaksın.
Özlemeyeceksin.
Sana göre,
Ondan uzaklara yürüyeceksin,
Ama ayakların ve kalbin, beynine inat geri gitmek isteyecek.
Bastıracaksın,
Gülümseyeceksin, için kan ağlarken.
Başkalarıyla mutlu olduğunu söyleyeceksin, deli gibi özlerken.
Hele bir de yalnız kalmışsan, işte o zaman film kopar…
Başlarsın hıçkırıklarla ağlamaya..
Sanırım hem giden için hem de kalan için aynı olan tek kısım hıçkırıklardı…
Gidende olsan kalanda…
Hayatındaki tek aynı olan kısım,
Her gece uyumadan vazgeçemediğin hıçkırıkla, gözyaşlarındır..