Nasıl anlatsam,
Nasıl dile getirsem duygularımı bilemiyorum,
O kadar utanıyorum ki.
Koruyamıyorum verdiğin emanetini…
Koruyamıyoruz..
Elden pek fazla bir şey gelmiyor...
Kalemim bile susuyor..
Adın anıldığında,
Sana laik kelimeler bulamıyorum…
Seni unutmaya, unutturmaya çalışıyorlar…
Hak ettiğin bu muydu?
Verdiğin emeklerin karşılığı mıydı bunlar?
O kadar üzgünüm ki.
Çünkü Türkiye’nin sana,
Sarı saçlı, mavi gözlüsüne ihtiyacı var,
Yine gelebilir misin Samsun’dan?
Yine kurtarabilir misin bizi?
Kurduğun Cumhuriyet’i kutlatmıyorlar,
Seni anmamızı bile yasaklayacaklar 10 Kasım’da
Oysa biz Türk gençleri olarak seni sadece Kasım’da değil,
Her ayda, her haftada, her günde anıyoruz…
Benim gibi düşünmeyen o kadar çok insan var ki…
Sana ayyaş dediler,
Dinsiz dediler,
Hakaretler ettiler..
Affet bizi baba…
Onlar babalarını sevememişler…
Çünkü hak ettikleri,
O yok olmuş, çökmüş, himaye altında girmiş bir devletti…
Ama sen kıyamadın,
Benim evlatlarım, benim geleceğim,
İyi bir nesil olmalı, benim izimden gitmelidir dedin…
Fakat hak etmediler be babam…
Senin izinden gitmek yerine,
Ellerine aldıkları silgi ile izlerini silmeye çalıştılar,
Ama hiçbir zaman bilemediler…
Bugüne kadar gelmiş geçmiş hiçbir silgi mürekkebi silemedi silemeyecek…
Sen öyle huzursuz yatıyorsun ki şuan,
Bundan eminim…
Bir çok şehit verdik,
Bir çok genci toprak altına yaşlandırdık…
Bir çok anne evlatsız, evlatlar babasız kaldı…
Affet be babam…
Sana inanan, senin yolunda olan Türk gençlerini affet….
Ata’ma inanmayıp,
İzlerini silmeye çalışıp,
Adını karalamaya çalışan boş beyinler,
Hanginiz bir Atatürk olacaksınız?
Siz ancak özgür birer birey olmak yerine,
Birilerinin köpeği olmaya çalışıyorsunuz.
Verilen pirince, kömüre kanıyorsunuz…
Şimdi açın gözlerinizi silkinin ve kendinize gelin,
Ne olursa olsun Biz Türk evlatlarıyız,
Biz Atatürk evlatlarıyız…
Biz siz sevmeseniz de Atatürk evlatlarıyız...