Oy dünya!

Sonsuza dek bizim için karbonlaşmış yeryüzü yüreği

Doğuya ve ilk sonsuz bilgeliğe yeni ülkeler geliyor
Meryemlerinkinden daha alımlı, göksel çamaşırlar içinde
Öyle geç vakte görkemle sunulan ilahileri var yalnızca
Epey uzun ve ince, tatlı mı tatlı işaretlerle inen
Ve onlar da büyük büyük cami önünde

Ya ayyaşlık, ya tütün, ya uyuşturucu
Tüm evrelerden yüce, kuşkusuz her yerde

Duyularla ulaşılabilecek ayetler kadar gerçek bu
Bu, yetmişlerin korkunç büyülü elleri
Bir yastan çok daha acıklı bu
Bir tür muska, kokmuş ülser

Elbette korkunç!

Her türlü havada kendi doğumuzda da yaşayabiliriz biz
Zaten biz, ah... ölüp gitmiş genç anne, ölüp gitmiş!

Bundan böyle dinsel veya doğal gizemlerin hiç mi hiç önemi yok
Coşku, karabasan, alevler ve o düşen bürokrat; hepsi hödük!
Kimyasal bahçeler çiçekleri tohumlarıyla birlikte yiyor

Gelen bu kırmızı, anakent: doğu öldü!
Bize kalan ölüler ve kudurmuş milyonlarca toprak, oy


(Buz için ve o şey için teşekkürler tin.)