En acımasız ahenkleriyle geldiler muharip birlikler
Giyinik iki adam Manet’in yapıtından fırladı gitti
Hudud yasasına hitaben elindeki sürahiyi attı kadın

-Ve yerinden çıktı vicdan, oy!

Yüksek sesle konuşamayan üç etekli, bindallı çocuk gelinler
Ölülerini Holokost’an bugüne dek taşıyan zamanın Lehler’i
Üzerine kendi kolluk kuvvetlerince ateş açılan ülke halkları

Çekilenler bir yana, bir yana tüm bu olan biten
İktidarın dülgerleri ve canakıyıcıları rakstadır!

Ne bu görünen temsili demokrasi, ne de gönenç için verilen vaatler
Ötelerde çelimsiz ince dudaklı ağzıyla o ölümlü şofara üflüyor şimdi, bakın
Kendi otokratik ülkesinde Aryan ırkı daha kutsal, daha üstün sayılırdı inanın!

Anasız babasız, evsiz topraksız, genç anneler!
Çocuklarının kemiklerini arayan Cumartesi anneleri

Sömürgeler, kayıplar, kudurmuş çığlıklar!

Ah!

Ey milyonlarca kuşlar!

Vakit arınma vaktidir, toplanın!