"İnanmam bundan gayrı kimseye
Yemin ettim sevmemeye
Zaten yokmuş aşk da sevgi de
Yeterim ben kendi kendime

Karanlık da olsa gökyüzüm, benim olsun
Fark etmez içinde yarasalar uçsun
Bahçemde solmuş goncalarım olsun
Yeter ki talan olmasın "

aşkın ve sevginin yokluğuna yoğunlaşmış bir yürek..yalnızlığın labirentlerinde kalmaya razı,illa da illa o dünyaya ilişilmesin,kimse rahatsız etmesin...her aşk veye sevda serüveninden sonra,kanayan yaralarımızın avazları vardır...şairler,şiirlere dökerken yüreğini,diğerleri de kabuğuna çekilir...kimi de bekler o iskelede günbatımlarının yolcularını beyhude...her aşk rüyasından uyananın,kendi dünyasına özgü çıkmazları vardır ve her insanın farklıdır bu açmazları...çaresizlik,ah çaresizlik...aşar mı acaba vadilerdeki sesimiz, yüce dağları...kaç tarumar olmuş bahçe gezer de içimizde,etrafımızda,hepsi de kılık değiştirmiş halde...talan olmuş yürekleri betimlemek adına, bakir imgelerle,farklı dizelenmiş eseriniz...

tebriklerim,kabuğuna çekilmiş,aşk vurgunu yemiş,iyi niyetli insanların labirentlerinden ses vermek adına dizelere serdiğiniz feryatların içtenliğinedir...selamlarımla...