Korktuğumun başıma gelmesi gibiydi senin gidişin.
Çok şey değil istediğim ömürlük bir sevdaydı.
Ben saçının her teline can verirken, benden gitmekti senin sevgin.
Belkide bu sevda yamalarla kapanmış bir yüreğin kurbanıydı.
Ben bir liman mıydım?
Savaştan kaçan bana sığındı !
Ben bir kurban mıydım?
Her günü bayram olanlar ecel yazdı .
Dilim varmıyor artık seviyorum demelere.
Gönlüm el vermiyor gidişeri izlemeye.
İki damla yaş aslında hepsi bu.
Senin için giderken takatımı kesiyorsun izin çıkmıyor gelmelere.
Aşk karşılıksız olunca mı tatlı geliyor sana?
Nasıl bir vicdan var ki izin veriyor aşk ile oynamana.
Git bırakma hiç bir parçanı.
Yamalı yüreğinide sök bende bırakma .
Tamam da !
Sabahlara kadar neden camlarda dikiliyorum ki ?
Zaten gelmeyeceksin neden bekliyorum seni ?
Ümit mi? Annem kırıntıları ziyan etme derdi.
Onun için içimdeki ümit kırıntıları tükendi belki.
Kaç gözle ağlamam gerekiyor dönmen için?
Yada kaç kez seni öldürmeliyim bende bitmen için?
Öldürdükçe içimdeki seni yeniden hortluyorsun sanki.
Söylesene içimdeki yalnızlıkta sen kaç kişisin ki?


Hakan Özalp...