artık eskisi gibi zengin değilsin
kırık adımlarca beslenen
aç bî_ilaç martıların var
havadan beslenen adamların
kalın bıyıklı adamlarca
sevmenin turşusu satılıyor bulvarlarda
peysajı hayli haspalar
sönmeden atılmış ışıklar!
Havva’dan beslenen Adam’lar!..




karanfil boyalı yarınlar sokuluyor akıllara
her yarın dünün bayramı oysa
kaç köşe kaçırdın ona sitemin
kaçını horladın ya da azarladın saymadın elbet
yine de gülmeye çalışıyor, köşebaşı çocukları
aç yaralar doysun diye
ya burnunu çekmeli insanlar, ya ağlamalı!
bulmalılar mutlaka, bulacaklar
bitmeli mendiller, yoksa akşam onlar ıslanacaklar!..




güzelsin güzel olmaya da
eteğinin altı hep kodaman nedense
nerde o eski gerdanın
yapışmış sıkmış, boğazına kadar
kandırmış, kim sattıysa seni
yalılarla yalıtmışlar cüsseni
birinin duvarı birinin ensesinde
adavapuru gibi ıslak altın
bezliyorlar hergün binlerce camını yeni perdelerle
Orhan Veli’den garipsin aslında
bu redif yaftalı şaşaanın pensesinde!..



hoş musun memnun mu, soran yok
uzun boylu adamlar çiğniyor artık üzerini
çapraz sorgular gibi, gökdelen gölgeleri
her yanın delik, her yanın irin
kime sormalı seni, kim senin sahibin
k a z ı k l ı y o r l a r günbe gün
susturuyorlar, külliyâtını tarihinin...



haberin yoktur elbet
havan da yok eskisi gibi, suyunda tat
bir denizin kaldı millete ait
bir de, birden iz keser ahalin
havanda su döven adamlar hariç!..





ToprağınSesi