özümün filizlendiği topraklar’ a...

Oniki yıl oldu ayrı düşeli,
Yüzünü özledim Şenkaya’ m senin.
Hasret ateşiyle yürek pişeli,
Közünü özledim Şenkaya’ m senin.


Evimin önünden geçerdi dere,
Bir uçta Vartanik, Mitınder nere?
Panayır kurulur Penek’ te yere,
Bezini özledim Şenkaya’ m senin.


Mayıs aylarında nakış döşeli,
Hercai baharın cennetin eli.
Kayın ormanında çamlı meşeli,
Yazını özledim Şenkaya’ m senin.


Kuşluk vaktine dek dağda kuzuydum,
Özgürlük türküsü, ağıt, sızıydım.
Anamın babamın kara kızıydım,
Tozunu özledim Şenkaya’ m senin.


Karlı dağlarını göresim geldi,
Yüzümü toprağa süresim geldi.
Kınalı kuzumu sarasım geldi,
Özünü özledim Şenkaya’ m senin.


Koz Dağın doruğu duman saldı mı?
Yâr diye koynuna karı aldı mı?
Mağrur Kızılkale öksüz kaldı mı?
Düzünü özledim Şenkaya’ m senin.


Topraktan damıyla evimiz güzel,
Âşıklar gelirdi özel mi özel!
Divanı curası çalardı gazel,
Sazını özledim Şenkaya’ m senin.


Hendere yolunda tarlanın biri,
Nahıryolu’ ndaki az daha iri.
Karanlık çökünce ağılda sürü,
Kuzunu özledim Şenkaya’ m senin.


Ufacık, tefecik, kehribar gözler,
Ata’nın yolunda verilmiş sözler.
Adını andıkça Refika’m özler,
Sözünü özledim Şenkaya’ m senin.

Refika Doğan / 1979.Ankara







Dostlardan dörtlükler...


Çığ gibi büyürse yüreğimde kar
Hasreti gurbeti içinde arar
Gönlüme dökülür sarı yapraklar
Güzünü özledim Şenkaya’m senin ---Mehmet ÖZDEMİR




not: naçizâne dizelerimi onurlandıran Edebiyat Defteri Değerli Yönetimine teşekkürlerimle, saygı ve dostlukla...