Karanlık bir sefid rüyalarımda
Sarı sayfalarına
Bir perinin gözlerinden şiirim düşer
Okunur bir gün eşk-rizan satırlarda

Naraya düşkün mumlarda
Zühre yıldızına konar
Ucu kaçık gecelerim
Mısralarıma sevgilisini arayan ayın susu
Peyda olur
Ve gündüz bilir cümlenin yorgun sislerini
Hisseder bir c/ismin titrediğini

Bu ızdırabın gece ifhamlarında
Sözünün usaresinden damlayan müjdelerim
Damarımdaki sükunet sevilerine aşkını sunar,
Akik bir manada
Billah bir yeminle
Güneşine bir sıcaklık dokunur
Elleri ellerinde ateşten bir gömlek olur

Ve kıyaslanan yoksunluğumda
Gözleri ağlamalı olur bir sesin isyanının
Kıvrılır yalnız kelimelerde gözyaşları
Islanır bir meleğin kanatları
Sen görmezken
Benim içlerimin hırsları
Düşer gökten bir yağmurun damlalarıyla
Parantez aralarıma

Cevherli rüzgarlarımdaki
Bu herc ü merc bir dil
İncit rüyalarımı diye izhar bir sokakla kendini gösterir
Behişt-asa bir görünüşle yüreğime ışık verir
Ruz sayarım bir bir ve beklerim kelimelerle birebir

Aşk
Ey aşk, sen
Yağ, yağ üzerimize

Yüzünün rayihası müşfik bir anne bakışıyken
Dudaklarına sevdayı değirmekten kaçınır yalnızlıklarım
Nefhanla harlamazsan özrümü
Ardın sıra gelir firaklarım
Ve bir gün
Sana ait dünden kalma birkaç bugünün
İçe kaçmış hüzün taneleriyle
Özetlenir sensizken yazdıklarım

Ve sen
Gönlüne tutsak etmiş bir peri
Tuzaklarımı gül yüzünde bozarken gizlice
Beytullah bir gönül taraf olur bana
Aşkımın itaat rüyasındayken sessiz şiirlerim
Duyurur kendini sana
Feda eder itiraflarını
Islanmaz artık gözyaşlarıyla bir yalnızlığın hıçkırıkları

Yeter ki sen, gitme
Teşa’ür bir davranışla yok olma sessizce
Nadir mevclerimle denizimden kaçma
İskat etme sevdalarımı
İzhar yapma hayallerimi
Yeter ki sen
Mevi çeşmlerinle uzaklaşma oradan
Kalbimin taa çıkmaz sokaklarından...

04.07.11






(İlknur Karaca)