Kim demiş bir kere ölünür..
Ben her gündüz öle öle ölür, her gece dirilirim
Sabahın Rabbine sığınır, gecenin Rabbin de irkilirim

Gece, ıssız bir rüzgarın getirdiği tekbir sesleri ile gelir yavaş yavaş
Bilinmez alemlerden akarak, karanın karanlığında tüm siyahları kıskandırarak
Su kara.. Toprak kara.. Tel kara.. Duvak kara..
Önce yüksekleri karartır, alçakları delip bozguna uğratarak
Öyle sarar ki sımsıkı bütün aşıkları kıskandırır
Artık ne yanından varsan karanlıktır
Ak küheylan karadır.. Benizler kara.. Tan artık karadır.. Kan kara..
Kan oturur gözlere, gam oturur gönüllere
Gece merhamet etmez O’nun kıymetini bilmeyenlere
Aşkın sözlerini kulaklara söylemez, bizatihi vicdanları bile karartır
Ve artık kara günahlar ayaklanır
Ayaklanır da pervasızca yeryüzünde salınır

Ama bilenler öylemidir "Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu ?"

Gece ana olur.. Gece yar.. Kaç bağdat eder.. Kaç diyar..
Ben her gece aşık olurum uzak ufuklardan gelen hecelere
İki minare arasında parlayan mahyalardan çıkıp gelenlere

Şeb-i ârâ olur, gelin gibi.. Şeb-i aşk olur, yar gibi
Gelir de çıkarır beni kabrimden, diriltir gecelere..