Sabahları, hep erken kalkardı
Şöyle bir çocuklara bakınır
Abdestini alır, namazını kılardı
Daha küçücükken tenbihlerdi babası
Aman oğlum, rızıklar sabah dağıtılır
Sakın ha.. üzerine güneş doğmasın

Şimdi hatırladıkça o günleri
Derinden bir ah çekti
Vah babam.. vah
Elleri nasırlı demir adam... vah

Kendi de olmuştu ya demirci
Kim bilir belki
Oğlu da ona diyecekti

Kalktı.. aynaya baktı
Ne kadar yaşlanmıştı
Ne kadar da derindi yüzündeki çizgiler
Derin karanlıkları andırıyordu
Ağızı da karanlıktı..
Zira demir tozu siyahtı
Ve acıydı..

Neyse dedi, kul çekermiş kaderini
Şimdi iş zamanı, körüğü ateşledi
Ya Bismillah dedi
Karayel gibi kükredi

Ya Allah dedi...
Demir.. çekicin altında inledi
Vurdu.. vurdu.. vurdu..
Bir yandan vuruyor
Bir yandan zikrediyor
Demir ağlıyor, adam ağlıyor
Gözyaşı ter’ine karışıyor..

Bu adam benim .........?

Bu adam.. adam gibi adam
Bu adamın yüreği kocaman
Ekmeği ter’ine bulanmış
Selam dursun kainat
şeref götürüyor evine
şerefsizlere inat..

O adamın sofrasında bir lokmacık ekmek
O mübarek ekmeğinin kokusu
Kalkıp nasırlı ellerinden öpmek
Öz ağızından çıkacak dua
Dua’ya mahzar..Allah’a şükretmek
Daha ne olsun..