İnsan şöye bir düşünüyorda.. geçmişe dair off of diyor, ne günler yaşanmış
Kaçı gülerek geçmiş, kaçı ağlamakla, kaçı aydınlık, kaçı karanlıkmış
Eski arkadaşlar nerdeler şimdi.. ya eski dostlar
Kimileri ölmüş, kimileri hayattalar
Ya O aşk sandığın adı aşk olanlar, azmı yıpratmışlar
Gövdesine bir çakıyla baş harfleri kazıdığım ağaçlar
Onlar çoktan odun olmuşlar
Ya bakıyorumda bizim köyde eşek de kalmamış benim yaşımda
Bense hala buradayım b.k var ya

Anılar’sa gece gibi çöker bazen.. alır götürür karanlığın koyusuna
Sonra yalnızlığın bitmeyen kadehinden bir yudum daha alınır
Arkasından günahlar gelir sahneye.. sicim olur gözyaşı dolar koynuna
Pişmanlıklar takip eder onları irili ufaklı ve yorgunluktan sızılır
Hayaller ve umutlar göz kırpar bir yandan yaşlanmayan gönlüne
Haydi derler, bırak bunları Allah büyüktür.. O azze ve celle
Tamam dersin hadi bakalım nefsim işimiz var, kalkalım doğrulalım
Şuradan bi abdest alalım namazı kılalım felah bulalım
Randevuya geç kalmamak ve vefalı olmak lazım vafalı dosta
Dost diye bildiklerimiz sırtımızdan vuruken unutmamalı yaradanı
O’dur elbet.. od’ur kaldıracak yüreklerde biriken ahı
Ahh Allah’ım.. ne olur rahmet kapılarını aralık bırak
Şu beden kapından kelp olarak girmeye de razı

Tam da Artık bu dünyadan yok bir isteğim derken
Ne bahar kaldı ne yaz.. yahu hazanı bitirdik gideyim derken
Olmaz dedi olmaz.. bak ben bir hediyeyim rabbinden
Gül yüreği ve Gül kucağında bir kucak dolusu Güller ile geldi
Lakin öyle hassas ki öylesine kırılgan.. her toprakta yetişirmi
Nasıl inandırmak lazım ve tutturmak toprağa
Tamam buldum..!
Şah damarından öpmek lazım... Tam yakınken Allah’a