Hulki Aktunç ağabeyimin anısına...

hikayesi kendinde gizlidir şiirin

her harfin yükünü taşır dizeler
şiir benim yükümü taşır ben yaşanmışlıkların

oysa bir ünlem kadar zayıf olmalıyım
v.s’lerden daha az düşünceler bırakmalı
virgül kıvrımında kaybolmalıyım üst üste çakılı iki noktada
yeniden doğmamacasına…

her satırbaşında bir aşka akar ya içim
her bitişte bir “son” bırakır ya aç-kapa parantezler
yap-boz tabloları çözmek kadar kolay değil satırlara döşemek seni
kağıtlarda kırışan “olmadı”lar değil suskunluğum
içinden seni çıkarabilmek yirmidokuz harften
en güzel kelimeleri koymak adının başına ve sonuna
ama ölmek değil gülmek seninle içimi ısıtan
“Yoldaşım 40 yıl”ın yalnızlığı değil bu üşümeler

gözlerimde yükselen mavi kuyruklu bir uçurtma gölgesinde
güneşi biçilen çiçekler gibi bırakmak seni toprağa
kolay değil günkurusu sinmiş yorgun suları toplamak
ve kürek kürek karmak seni karanlığa

bir ömüre kaç ölüm sığdırabilir insan

her harf ağıda dururken
hangi şair ölür kendi beyazına



30.06.2011/ Arzu Altınçiçek

sen kızdın bıraktığım kalemime, mutlu ol bak senin için aldım!


*Yoldaşım 40 yıl (Hulki Aktunç)