Sahildeyim
Denizi seyrediyorum dalgaları
Gökteki yıldızlara bakıyorum
Yaslanıp Zührenin göğsüne bir sigara yakıyorum.

Biliyorum
Akıp giden bunca kalabalık içinde yalnızım
Yıldızlar kadar...
Yalandan gülümsüyor yüzüme martılar
Ben yalandan dalgalara taş atıyorum
Bir gerçeği yüzüme çarpıyor rüzgar
Biliyorum
Sustuğum kelimeler kadar gerçek olacak
Bundan sonra söyleyeceğim yalanlar.

Sonra kıyıya çarpan bir kabarcıkta suretini görüyorum
Öyle yorgun öyle güzel
Bir sahilde sanki yeniden doğuyorum kendimden
Toprak nasıl uyanırsa sessizliğinden
Doğuyorum bir gerçeğin olur olmaz yerinden.

Derinlerde bir yerlerde içimde
Harbin gizemini yaşıyorum
Ta hücrelerimde yaşıyorum bir savaşın en kıyasıya halini
Arkama bakmadan koşuyorum
Koşuyorum zihnimden suretin kaybolana kadar
Kendimden kaçıyorum
Ya da senden
Kaçıyorum
Ama nereye kadar?

Başımı gömüp ellerime
Tekil depremlerden geçiyorum
Derin bir nefes alıp sükunet çekiyorum içime
Dağlarla vuruşurken zerrelerim
Acımaya başlıyorum kendi halime.

Gidişine çoktan alıştım anlayacağın
Sakın gelme...