.



her defasında
ilk defa yaşar gibi...



kuytusu serin bahçemde
soldaki son ağacın altında
önce bir miktar
balkan tütünü sarar
usulca uzanırdım toprağa


sonra gidip
asılsız yüzleriyle
tek nefese trip atan böcekleri severdi ellerim
sıkı sıkıya
incittiklerimle baş başa



bana doğru bakarken onlar
iki öpüş arasında
ıpıslak şiddetin salyası sızardı dudaklarından karanlığın
gözyaşı patlaması yaşardı gölgeler
zaten kedi de havlardı başucumda
ne de unutkan



gecenin teniyle kusursuz sevişen
dişleri gıcırtılı
bir avuç fanteziydiler
aslında



ki reddi zamanı vurduğunda saatin sarkacı
ansızın çıkmıştınız karşıma
ölüme uzanan yolda akrebin gözleriydi yorgun
zehirlenen umudu seyrediyordu
dilsiz acıyı beyaza boyarken ellerim


/şimdi üzerimde gereksiz bir huzur -sıkıldım


çıkın dışarı
bu kafes çok kalabalık
artık
beni aramayın
bendeki benin uyumsuz uyumunda


quo vadis ¿