Bu,
Öyle bir şey ki bu
Ne yaşatır, ne öldürür.
Hüzünün yüzünü güldürür.

Zehirdir bu,
Kalbini yıkarlar.
Geçer sanarsın,
Yine kusarsın.

Bu yıldızları saydırır
Karanlığa birebir, ötesi candır.
Bulutlu havalara saydırttırır,
Göstermiyor diye ayı.

Bir deniz kokusunu kalır elinde
Gelde yetin.
Abarttık artık, göster kendini,
Bitsin sen diyetim.

Hasret mi bu ?

Üzüntü değil,
Keder değil,
Elem değil,
Zeval değil,
Ölmek değil,
Yaşamak hiç değil.

Karanlık mı ?
Belki.

Aklım ermiyor sana.
İlk okulda dedikleri yalan.
’’Zeki ama çalışsa yapar.’’
Ulan kim zeki ?

Karşına geçtiğinde yaşadığını unutan mı ?
Yok bir çıkmazın anahtarını senelerce bulamayan mı ?

Heeepsi boş.

Tek bildiğim;
Huzur sana
Hüzün bana zeki.

Tüm derslerim pekiyi
Karanlıktan sözlüsüz geçtim.
Ama senin derslerinde...
Eve götüremedim karneyi...