istek yelkenlerimiz bu nankör parka
kaç zamandır açılmadı ve niçin, söyle!
susuzluktan mı yanıp dönüşmüş küle
gözlerinin yeşilinde gizlenen anka?

zor işmiş buharlaşmış dost temmuzlarda
aramak o yitik gönül sıcaklığını.
yürek aynana bir bak da kendini tanı
senin mi bu görgülü baş bu omuzlarda.

en karmaşık beşyolların kavşaklarında
anıların gözleri sağır, kulakları kör.
onları bir şarkı gibi nakışlara ör
ve çürüt istersen çeyiz sandıklarında.

ağızsız konuşmaların bayat sesine
kaptırsan da dümenini kulaklarının
pişmanlığın çarşafına sımsıkı sarın,
cesaretle çık oyunun son sahnesine.

bombalanmış kent gibidir unutkan bellek
çağırdığım o hayaller hiç onlar değil
mazide mi kaldı şimdi özlenen menzil
ben hep öyle kararsızım, sen korkunç ürkek.

keşke can verebilseydik o eski çarka,
o mucize gelip bizi bulabilseydi.
sen gerçekten de var mıydın, nasıl bir şeydi
gözlerinin yeşilinde gizlenen anka?