yalnızlar rıhtımında kayboldum
havada nem kokusu var
bulutlar ağladı ağlayacak
sanırsın birazdan
fırtına kopup
şimşekler çakacak
sanırsın
yer gök birbirine savrulup
yekpare olacak
vah...
bu deniz
yine bulanıp
yine coşup
yine karışacak

taktım her şeye bir bir
denizlendi yüreğim köpürür
isyanlarım sığ dokunsanız
bir tokat gibi yüzünüze vurur
ne kadar örtsem
ne kadar gizlesem gerçek
gel gitlerle savruluyorum
kader demek
gelmiyor içimden
bu kader hep kimsesizleri mi bulur
yalnızları mı vurur

havada isyan kokusu var
isyan kokuyor herşey
duyurulur

ayıp- günah
şükret-sabret
hepsine eyvallah
boynum kıldan ince vurursa O vurur
ama Rabbim doldum taşıyamam
her gün biraz daha yılgın
biraz daha yorgun
bir o kadar korkuyorum
tek ayak üzerinde
direnmek kolay mı
yalpalıyorum
üstelik
bir yanımda koca bir kambur

eyy hayat pes ettim
işte düşüyorum havlu atıyorum
birileri gülecekmiş
mağlubiyetim onların zaferi olacakmış
buyrun çıkarın keyfini zaferlerinizin
umursamıyorum

havada isyan kokusu var
bende hüzün var
esiyorum
yağıyorum gürlüyorum
ama
yine kendime dönüyorum

inatçıyımdır
bu mağlubiyet beni bilendirir
bu mağlubiyet küllerimden
yeniden doğma nedenim dir
sabret gönlüm sabret
elbet ruhun
sükut bulur

havada isyan kokusu var
birazdan yer gök buluşur
yağmur damlar
toprak rahatlar
sükünete
kavuşur


ferhan erdoğan
10.06.2010