Akıyor zaman, akıyor yaşam,
Kulların zumlu yakadan akan!
İnce oyunlar oynanıyor çoğu zaman,
Hayatlara büyük sekte vuran!

Çıkarına ters geldi, yumdu gözünü,
Koşarak gitti dost olan, dost sanılan!
Çok ince nüans bunlar, yürek sessizce sızlayan!
Anlasa da anlar, bir deli bir alim olan!

Ne akıl kar etti, ne yürek, ne kelam!
Oku emri gelmişti, yine kendi bildiğini okuyor kul olan!
Farkında mı bilmem, çiğnediğiydi dost olan!
Yine boş sözler, Haktan başka var mı dost, yar olan!

Sözler çok olur, laf ebeliğine yok zaman,
Baş ağrır yürek dolu tas tamam!
Eyvallah çeker gider, yolunda olan!
Aşına lezzet atar, kaynayan kazana biber atan!

Zalim olmadım, açmadım ayıp hiçbir zaman,
Kulun kulla imtihanı en zor olan, İşi bilene bir andır ayak kaydıran,
Kolaydır hesap sormak, düşünülmez hiçbir zaman!
Ehil işi Mevla’nıni şine karışmadan işi Rabbine bırakan!

FİLİZ KOCABIYIK 25/01/2011