Kırmızı Fenerli Sokak

Gölgeler canlandı aniden
Ayak izleri hızlandı
Gecesefaları aya dönmüştü yüzünü
Nefes alışlarını duyuyordum korkunun
Beli bükülmüş bir kadın ağlamaklı
Parçalanmış yüzleri topluyordu kaldırımdan
Bin parçaya bölünmüş ayna kırıklarından
Açık kapılardan cızırtılı bir plaktan
Şarkılar dökülüyor kırmızı fenerli sokağa
Sebil olmuş hayatların üzünçlü isyanları
Su sesleri geliyor üç numarada Şebnem’den
Arınıyor taşralının arta kalan şehvetinden
Köşe başında telefon kulübesinde uyuyan çocuk
Düşünü görüyor bir yatağın, bir tas çorbanın
Serin rüzgar bilmeden süpürüyor hayallerini
Kırmızı fenerli sokağın…
Portakal rengi yeni bir gün doğuyor
Ve sönüyor tek, tek sokağın kırmızı fenerleri
İşte geliyorlar, işitiyorum uzakta olsalar
Sabah müjdecilerinin cıvıl, cıvıl sesleri
Uyanırken gürültüyle koca şehir
Kırmızı fenerli sokak uykuya dalıyor
Islanmış yanakları, yorgun bacakları,
Hırpalanmış sızlayan göğüsleriyle
Göremediler güvercinlerin su içişlerini
Duymadılar goncaların sesli açılışını
Güllerin ve karanfillerin…
Gölgeler girmişti çoktan gecelerin koynuna
Güne bakanlar güneşe dönmüşlerdi yüzünü
Gelmedi kimsenin aklına kapıların perişanlığı
Bir lokma ekmek uğruna beyaz etlerin satıldığı
Bu nasıl bir iştir böyle asırlardır sürer gider?



Dinmez ER / Çeşme / 2011. 06 14 /