Şimdi yüzümde bir ince tebessüm
Kim bilir daha nelere yol açacaksın?
Sen kendini benden sakladıkça
Bende kabak çiçeği gibi açılacaksın.
Benim olan her şeyi senle yitirip,
Seni yitirdiğimi hiç kabullenmeyen biriyim.
Ben vazgeçmeyi öğrenemiyorum.
Kaldı ki ben vazgeçmeyi öğrensem,
İlk önce seni seven beni terk ederdim,
Sonra seni sevilir kılan bu İstanbul’u, bu soğukkanlı kenti.
Ve beklide her şeye rağmen yine en son seni terk edebilirdim… Kim bilir?
Bir türlü anlayamadığım duygular
Gelip bastırıyor geceleri ansızın.
Zehir taciri gibi hissettiriyorsun kendimi bana
Her gece uykumu korkarak alıyorum sonra.
Yokluğun yalnızlığı kelepçeliyor bileğime
Ve ben yine her zamanki gibi bir şeyleri
Ya erken öğrendiğimi ya da hiç öğrenmediğimi öğreniyorum.
Yüzüme kapanan her kapıya dualarımı mühürleyip,
Gözlerimden çürük yosun kokulu yaşlar akıtıyorum.
Ama gözler önünde değil,
Ben genelde kendi kapattığım kapılar ardında ağlıyorum.
Ve hep bir şeyin esikliğini duyup onu özlüyorum.
11/06/2011
20:10