Ziyan olan hayatımdır, bahar değil, güzdür biten.
Helak olan bu canımdır, zaman değil özdür biten.
Umut kuşum tora düşmüş; kanat kırıp, can çarpıyor.
Viran eden ne zalimdir, cihan değil, sözdür biten.

Düzen benim, zoka yuttum; kader, ne tilkiymiş meğer?
Kümes kümes sopa yerken heveste son kaz’dır biten.

Oyun eder ki âlemden yekûn yekûn hüsran düşer.
Kumarbazım meteliksiz, elimde son kozdur biten.

Çoşup çoşup haya düştün, kârın nedir ahmak tacir?
Bu Ay değil, bu Güneş’tir; ışık değil, gözdür biten.

Ne yol biter, ne bu dağlar...Önünde hep kuşlar mı var?
Kanat bulan uçabilmiş... akıl değil, diz’dir biten.

Nazım bilen yâranım yok, nazım sayıp kadrim gören...
Küsen mi var ki nazımdan nazımda bin nazdır biten.

Umut için nice kul var; canın verip, kan saçtıran...
Behey ozan mezarın gör!... Başında ot, sazdır biten.

Cihan değil hayatımdır; gönülde son haz’dır biten