Dudaklarından uzakta gülümsemek gözlerime zor geliyor
Uyku sürgünlerin taç takmışı gibi duruyor yatağımda
Ben mahkûmu senden uzak günlerin

Yazmakla bitmiyor duygularım saymadım kaç kitap olur
İçimdeki seni taşıyorum gece gündüz
Ben hamalı hasret çeken bütün üzgünlerin

Hani yağmurlar ıslatır da toprağı kokar ya
Hanımellerine yazıyorum her sokakta
Ben boyun büküşüyle damlaları ıslatan adam

Keman seslerine inlemeyi ben öğrettim
Neylerdedir iç çekişlerim derin derin
Şarkıların hasret notalarında kulağına düşen benim

Ve sen yedi iklimin en güzeli nazarımda
Varılmak istenen yolun sonusun
Pusulasını kaybeder mi deniz feneri, ben kaybedendim

Yüreğime gönderiyorum seni yüreğimle
Gittiğin gibi gel, geldiğin gibi kal bu mekânda
Papatyaların yanına rengârenk menekşeler dikeni arama, benim

Gülüşünü sevdiğim, açlığıma sıcak yudumlar gibisin
Beynimle yüreğim arasında mekik dokurum günün saniyesinde
Saatlerini gülümseyişlerine kuran adamım dudakların gülümsediğinde

Ben yapbozları yaparak vuslatı an’a yükleyen
Hayalini berrak sular misali seven adamım
Unutma.Hiç unutma.