0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
317
Okunma
d’üşüyorum öyle ince ki bağlarım
anamdan koptuğumdan beri
tutunamıyorum
odalarımda boşluklar
geçit vermez
hangi dala tutunsam
kurur avuçlarımdan düşmeden
dalarım düşlerime
avuçlarım kor
ciğerim buz
hangi kütük koyar
umarsızca
hangi dal kopar
hunharca
zülüm bu
zulmun de bir sonu
gözyaşınında
kahkahası
vardır elbet
derdim ki
değer
nerden bilirdim ki
değersiz
derdim ki
iki şey hasret
biri aşk
ikincisinin ne önemi var
d’üşüyorum
düşlerinde bağı kopar
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (3)
