Ve sen ey şafak
Söyle, dilek olup tüten hangi gecenin şafağısın
Gözlerimde bu kaçıncı rötar
Gerçek misin, serapları mı diriltiyorum
Söyle, hangi uzaklığın masalısın

Neden kovarsın gönül yalnızlığımı sakladığım karanlıkları
Mühürle, dudaklarım gibi buruk kalsın gecelerim
Ortaya çıkıp da beynimi bulandırmasın gölgeler
Korku ekilmesin, biçilmesin zamansız, yeter
Ben sevdiğimi söyledim, hep söylerim

Endişe fırtınalarından saklanırım başımı kumlara gömüp, sen düşünme
Kendi ellerimle dostluğumu teslim edeli yıllar oldu
Anahtarını kaybettim yüreğime vurduğum prangaların
Bir ben varım, bir de gönlümün yalnızlığı ellerimde
Tek isteğim hülyam her gece gülümsesin odamın bütün pencerelerinde

Uyursam şayet şaşırıp gecenin bir saatinde
Rüyam hiç bitmesin gönül yalnızlığımı sattığım
En güzel yakamozlar yapışsın sulara
Hiç kızarmasın ufkum, sevileyim rüyam boyunca
Taşlar olmasın her şafak başımı koyup yattığım

Uyandırma sakın beni ey şafak
Her gece gibi kendimi gecelerime saklayayım
Azcık merhamet et
Gecelerimi uyandırma yeter
İstersen söyle hemen yüreğime sevilmeyi yasaklayayım

Gönlü yalnızın gönül yalnızlığından korkusu mu olur
Balık sudan korkmaz bilmez misin
Öyle sevdalıyım ki karanlıklara ey şafak
Mümkün değil
Sen benim kadar geceleri sevemezsin