Bir ağaç gölgesine, geleceğimi serdim;
Rüyanın yeşilini, umut bilir yalnızlar..
Ne kadar hüsn-ü zannım, varsa geceye verdim;
Ardındaki boşluğa çekiverdi yıldızlar..
.........Düşümü hayra yormak, dönülmez acziyetim;
.........Uykunun meçhulüne, kalmadı emniyetim..



Kısmetim baştan bağlı, çıkan her yol ecele;
Kahvenin telvesinde, kol geziyor sancılar..
Üç vaktin telaşından, her nefesim acele;
Ayrılık habercisi, görünen yabancılar..
..........Hepsi ’vuslat’ yazarken, hasret çıktı niyetim;
..........Falların kelâmına, kalmadı emniyetim..



Kulağa değen sadâ, benzemiyor ezana;
Haram seçmiyor g/özüm, günâhın g/izindeyim..
Elimin uzandığı, mevsim döndü hazana;
Beni yoldan döndüren, her sözün izindeyim..
.........Tek damarıma dahî, yokken hakimiyetim;
.........’Benim’ dediğim kalbe, kalmadı emniyetim..



’Yârda’ fenâ olanın, rüştü mâzide kaldı;
’Cana’ faydan yok ise, cânan ümidi keser..
Mecnun’a mesken olan, çölleri eller aldı;
Küle dönen Kerem’in, yerinde yeller eser..
........Dön, dolaş, bul kendini, budur son vasiyetim;
........Aşk’ta kaybolan can’a, kalmadı emniyetim..



Gönlüm aşk kabristanı, cansızlara hâneyim;
Özü unuttu nefis, göz atmıyor hatıra..
Aynaya hayran yüze, en güzel bahâneyim;
Aklın her misafiri, dökülmüyor satıra..
.......Kendime ’âh’ etmekten, yok başka meziyetim;
.......Ruh şımartan kaleme, kalmadı emniyetim..


...........................................................


Her gönülde yatarmış bir hayal derler amma
Bu gönülde yatanlar ne muazzam muamma
Her bir sırrı bir ömre bedel olan dilemma
Sırlarını dökmeden iflâhını da umma..
…….Âh etsen de faydasız.. ruhuna eziyetin
…….Kelâmullah aşkına olmaz mı emniyetin? (Muhacir Bozkurt)