Bir Gül’e
Gönül verdim Bir gül’e
Bülbül boşa yanmamış
Harab olmuş bir Gül’e

Açtık
Dünyaya çığır açtık
Adalet idi maksat
Zannetmeyin ki aç’tık

Alçak
Kör ata kazık; al, çak
Sözde barış getiren
Dünya da dolu alçak

Saçma!
Tüfengim dolu saçma
Dost gibi ortalıkta
Görünüp nifak saçma

Gül derdi
Kendi güler, gül derdi
Gönlünün bahçesinden
Demet demet gül derdi

Kanadı!
Bülbül açtı kanadı,
El attım gül kokladım
Diken battı kanadı…

Çıkın!
Omuzda beyaz çıkın,
Şehit olan Mehmedi
Karşılamaya çıkın…

Girem mi?
Kapın açık girem mi?
Madem herkes giriyor,
Sende buyur gir emmi..

Yaradan’dır
Kan aksa yara’dan dır
Mevcudatın sahibi
Şüphesiz Yaradan’dır..

Yıkar,
Sel akar bendi yıkar,
El olur, nifak saçar
El vardır eli yıkar...

El olur,
Kız evlenir, el olur
Muhtaçlık başlayınca
Seni tutan el olur...

Yakın,
Gönül var gönle yakın
Gönül gönle karşıysa
O gönlü hepten yakın...

Yara,
Kanarsa azar yara
Attın bana taşları
Az kaldı başım yara...

Yıkar beni
Su akar yıkar beni
En küçük acı haber
Yürekten yıkar beni..

04.04.2008
Necati ŞİMŞEK
Ankara