……………………………………………………………………………………………………
Dayandı

Gitti Lokman gitti yoktur Eflatun
Vurdular sineme yara dayandı
Dünyada çektiğim dert ile mihnet
Geldi gam kuvveti sere dayandı

Bu dünyaya gelip kadem basalı
Aradım derdimin yoktur emsali
Ah çekip ağlarım Mansur misali
Çekildi urganım dara misali

Sıdki gam hicrandır durağım gibi
Gören derdim sormaz firavun gibi
Mancınığa girdim İbrahim gibi
Vücudum yanmaya nara dayandı
………………………………..
Ardanuçlu Sıdki
……………………………………………..
1768-1833. Ardanuç’un Sogara (şimdiki adı Soğanlı) köyünde doğdu. Asıl adı Sani’dir. Yaşamına ilişkin ayrıntılı bilgi bulunmamaktadır. Buna karşın yörede anlatılanlardan yolaçıkılarak aşıklık geleneğini babası Molla Selim Serveri’den öğrendiği varsayılmaktadır.

1787 yılında gördüğü bir rüyada bade içerek aşık olduğunu bir şiirinde dile getirmektedir.

Aşık Sıdki, şiirlerinde değindiği yer ve konulara göre, İran’a kadar gittiği ve orada değişik karşılaşmalarda bulundu.

Cuğolu aşıkların ikincisi olarak bilinen ve badeli aşıklardan olan Sıdki’nin şiirlerinde genelde tasavvuf ve dini konular işlenmektedir.

Ayrıca asıl adı Zeynel Abidin olan ve daha çok Harızlı Sıdkı (1865-1928) ya da Sıdkı Baba olarak bilinen bir aşık daha bulunmaktadır.
KAYNAK:© BeKa Sitesi
…………………………………………………………………………….
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-193-)(-)(-)(

Bilmez ki derdimi bilmez tabibim
Yandı cayır cayır hâr’a dayandı
Sendedir fermanım canım habibim
Bedeni geçtide ser’e dayandı

Pare pare oldu sinemde yara
Acıyla kıvranıp atarım nara
Şu bahtın rüzgarı eserken kara
Avazım da ah-ı zâr’a dayandı

Göz yaşım kurudu bakışım dondu
Seçmiyor gözlerim ferleri söndü
Yankılandı dağdan vadiden döndü
Gitti uçuruma yar’a dayandı

Giderim sonsuza ben adım adım
Bu yalan dünyada olmaz muradım
Neden beni buldu bu sevda dedim
Mevlâ’mın taktiri sır’a dayandı

Yaralar azıyor döşüm dövmekten
Beter etti beni o yâr kovmaktan
Vazgeçmedim amma asla sevmekten
Ne yazık olmaza zor’a dayandı

Dediler başkasın sevmeyi dene
Yenik düştü sevda zalimde kine
Vursanız başımı severim yine
Başımız ilmeğe dâr’a dayandı

Gülmedi Lüzumsuz sevdadan yana
O da veda etti bu koca hana
Yar etmedi zalım can’ı,canana
Toprağa,kara bir yere dayandı

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz

ETEK YAZILARI
HABİP: Sevgili
HAR : Ateş
FERMAN: Emir,buyruk
SER: Baş
AH-I ZÂR :Ah çeken,inleyen
DAR: İdam sehbası